tag:blogger.com,1999:blog-20068325855736456802024-02-19T12:39:55.415+02:00Parazit'in Aklındakiler<p>kocaman organizma, küçücük parazit...</p>
<p>(bir sinemacı günlüğü)</p>heval hazal kurthttp://www.blogger.com/profile/05477286359982575668noreply@blogger.comBlogger39125tag:blogger.com,1999:blog-2006832585573645680.post-67204570468152668182011-07-12T18:00:00.000+03:002011-07-12T18:00:41.131+03:00Doğ Güneş!<!--[if gte mso 9]><xml> <o:OfficeDocumentSettings> <o:AllowPNG/> </o:OfficeDocumentSettings> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <w:TrackMoves/> <w:TrackFormatting/> <w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone> <w:PunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:DoNotPromoteQF/> <w:LidThemeOther>TR</w:LidThemeOther> <w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <w:DontGrowAutofit/> <w:SplitPgBreakAndParaMark/> <w:EnableOpenTypeKerning/> <w:DontFlipMirrorIndents/> <w:OverrideTableStyleHps/> </w:Compatibility> <m:mathPr> <m:mathFont m:val="Cambria Math"/> <m:brkBin m:val="before"/> <m:brkBinSub m:val="--"/> <m:smallFrac m:val="off"/> <m:dispDef/> <m:lMargin m:val="0"/> <m:rMargin m:val="0"/> <m:defJc m:val="centerGroup"/> <m:wrapIndent m:val="1440"/> <m:intLim m:val="subSup"/> <m:naryLim m:val="undOvr"/> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267"> <w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:auto;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:auto;
mso-para-margin-left:0cm;
text-align:center;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
</style> <![endif]--> <br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Hayat ne acaip. Kelebekler, martılar, Güneş falan. Her gün doğuyor ya Güneş, her gün ötüyor ya martılar, her bahar kanatlanıyor ya kelebekler hep öyle olacak sanıyoruz. Her gün, her an olacaklar sanıp değerlerini hiç bilmiyoruz. Sonra elimizden kayıp gittiklerinde bakakalıyoruz öyle çaresizce. O zamana kadar ne kadar nazımız, kaprisimiz varsa yapıyoruz. Gözümüzün içine giren Güneş’e söyleniyoruz mesela. Yemeğimizin üzerinde uçuşan kelebeğe, sabahları sesleriyle uyandıran martılara... Değer bilmediğimiz yetmiyor bir de yıpratıyoruz. Hiç sormuyoruz mesela Güneş’e her gün doğmak zor gelmiyor mu diye? Uç uç nereye kadar be martı, yorulmadı mı kanatların demiyoruz. Güneş hep doğsun, martı hep uçsun, kelebek hep bize iyi hissettirsin tek derdimiz o. Öyle ya onların işi o. O halde doğ Güneş! Gündüz dağıtır ışığını, kalanıyla gece huzur bulursun kendine. Hadi doğ şimdi! <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div>heval hazal kurthttp://www.blogger.com/profile/05477286359982575668noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2006832585573645680.post-35692086745948260032011-04-23T00:34:00.000+03:002011-04-23T00:34:07.684+03:00CumaMerhaba ben Heval. <br />
Tanıştırayım<br />
Bu da savunma mekanizmam. <br />
Bana ulaşmak için geçmeniz gereken "şey". <br />
Ben değil. <br />
Sen değil. <br />
İnsan hiç değil. <br />
Kaya gibi ağır. <br />
Demir gibi sağlam.<br />
Keçi gibi inatçı.<br />
Adı Cuma.<br />
Robinson'dan alınma.<br />
Dünya sanki bir ada<br />
Ben Robinson<br />
O da can yoldaşım Cuma.<br />
<br />
o_Oheval hazal kurthttp://www.blogger.com/profile/05477286359982575668noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2006832585573645680.post-6269053632137379272011-02-26T16:49:00.002+02:002011-02-26T16:49:39.905+02:00İş ve İşçi ProblemiHeval adlı işçinin elinde bu haftasonu halletmesi gereken bir iş vardır. Günde ortalama 10 saat çalışarak sadece bu işi yaparsa iş iki günde bitebilir. Heval'in aynı zamanda sıkça çalan bir telefonu vardır. Telefonda sabahtan beri <i>"arasam mı? aramasam mı? şu işleri toparlayayım öyle arayayım"</i> dediği bir arkadaşı haftasonu görüşmek istediğini söyler. Böylece Heval'in elinde işi bitirmek için 1,5 günü kalır. Heval'in ayrıca elinde olan iş dışında bitirmesi gereken işten daha çok zaman geçirmek istediği üç adet de aklında olan iş vardır. Adrenalini dizginleyemediği için birinci günün 2/3'ünü o işler üzerinde çalışarak geçirir. İşin yetiştirilme süresi 1 güne iner. Bu süre zarfında ayrıca uyuması, yemek yemesi gibi bazı temel ihtiyaçları da gidermesi gerekmektedir. Heval elindeki işlerle, aklındaki işlerin arasında bir denge kurup, bu haftasonunu sağ atlatıp; ilk işi pazartesi sabahına, ikinci işi çarşamba sabahına, diğer iki işi ise bir sonraki haftasonuna yetiştirebilir mi? Yetiştirirse sağ kalır mı?<br />
<br />
Ben çözemedim buyrunuz belki siz çözersiniz. <br />
:)heval hazal kurthttp://www.blogger.com/profile/05477286359982575668noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2006832585573645680.post-70436928346632111482011-01-20T18:01:00.002+02:002011-01-20T18:01:35.992+02:00Kal."heyt be gençliğimden kimler kaldı"<br />
dedi eskilerden çınlayan bir şarkıyı dinletirken.<br />
düşündüm.<br />
cidden kimler kaldı?<br />
"ben kaldım." dedim.<br />
ciddiydim.<br />
"sen hep kal."dedi.<br />
ciddiydi.<br />
düşündüm.<br />
evet ben hep kalırım.<br />
huyum kurusun.<br />
hatta o kadar kalırım ki...<br />
aşklar vazgeçer bazen aşklarından<br />
ama...<br />
kalmamı isterler.<br />
kalırım.<br />
ismim heval.<br />
anlamı arkadaş.<br />
arkadaşlar hep kalır.<br />
arkadaşça kalır.<br />
ben hep kalırım.<br />
huyum kurusun.<br />
<br />
20 Ocak 2011heval hazal kurthttp://www.blogger.com/profile/05477286359982575668noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2006832585573645680.post-7649079986617489372011-01-18T11:39:00.000+02:002011-01-18T11:39:43.331+02:00Sinemacının İşi ?<i>"...Arar, düşler; düşler, arar; işi bu sinemacının. Bulup buluşturacak, bir yastığa yatıracak düşle gerçeği. Ozanlar gibi... Bulamamışsa? Gene düşleyecek, gene arayacak. Gene olmuyorsa, bıraksın sinemayı... Gerçekle düşü düşman etmişse, nerede kaldı onun sinemacılığı? Ne düş biter, ne gerçek. Sen bitmemişsen doğal ki... Dedik ya ozanlar gibi..."</i><br />
<br />
<i><a href="http://tr.wikipedia.org/wiki/Vedat_T%C3%BCrkali"><b>Vedat Türkali</b></a></i>'nin 13 Ocak 1982 tarihli <i><b>Sinema Gençtir</b></i> yazısından.heval hazal kurthttp://www.blogger.com/profile/05477286359982575668noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2006832585573645680.post-77158275898061488372011-01-13T23:53:00.000+02:002011-01-13T23:53:11.515+02:00KarşılaşmaBen tesadüflere inanmam. Kadere hiç inanmam. "Neye inanırsın?" dersen, pek bir şeye inanmam aslında. Kendimden başka. Hayatta insanın sadece en iyi bildiğine inanabileceğine inanırım. Yani kendine ki kendimizi bile her zaman o kadar iyi bilemiyor olmamıza rağmen.<br />
<br />
Bugün pek keyfim yok.<br />
Sebepler çok.<br />
Sebepler tek.<br />
Sebepler büyük.<br />
Sebepler küçük. <br />
Küçücük.<br />
Gel bir de bana sor.<br />
Derdim büyük.<br />
<br />
<b>Yaş 5.</b><br />
O yaşta nasıl olmuşsa bir İstanbul takıntısı var bende. İki sene annemle babamın tayini İstanbul'a çıksın diye her akşam hayaller kurmuşum. Hayatımda görmediğim İstanbul'a o kadar uzaktan nedir bu yakınlığım belirsiz. Sanki bu koca şehre aşık olacağımı biliyormuşum o yaşta. Evet hayatımdaki en büyük aşkım İstanbul. Her daim aynı heyecanla baktığım, bir türlü bırakıp gidemediğim şehir.<br />
<br />
<b>Yaş 7. </b><br />
İlkokuldayım. İstanbul'a yeni gelmişiz. Hayatımdan çok mutluyum. Televizyonla çok işim olmayan zamanlar. Radyo olsun müzik dinleyeyim. Sanki tek derdim o. Babam bir akşam eve oldukça afili bir teyple geldi. İçinde de ilk kasetimle. Yabancı şarkılardan oluşan karma bir kaset. Çok uzun yıllar dinledim o kaseti. Bir sürü yenisi geldi ama onun yeri hep ayrı oldu. Taa ki iflas edip bantı paramparça olana kadar. O kasetteki şarkıları dinleyerek büyüdüm desem yeridir. Yalnız şarkıları kim söyler, nedir, kimdir bilmedim hiç o dönemde. Sonradan olmadık zamanlarda olmadık şekillerde karşılaştım her bir şarkıyla. Meğer ben o yaşlarda The Cure hastasıymışım mesela bunu yirmili yaşlarımda öğrendim. Ama hala eksik olan bir kaç şarkı var öğrenemediğim. Unuttuğum. Bir yerlerde karşıma çıkacağına emin olduğum.<br />
<br />
<b>Yaş 30.</b><br />
Bugün pek keyfim yok. Hiç huyum değildir televizyon açmak. Açtım. Hiç huyum olmayan bir kanalı tuşladım yanlışlıkla. Karşımda bir görüntü belirdi. Eski. Soluk. Ses yok. İki saniye kadar baktım boş boş. İstemsizce sesi açtım. İki saniye dinledim boş boş. Sonra sesler belirdi zihnimde. Tanıdıktı. Yıllarca dinlediğim o kasette beni en çok etkileyen şarkılardan biriydi çalan. Bu keyifsiz günüme ne kadar da keyifli bir süpriz. Sanki çocukluğumla karşılaşmışım gibi. Sanki çocukluğum elinde o kaset, yüzünde koca bir gülümsemeyle gelmişti. Sanki çocukluğum anılarını da beraberinde getirmişti. Asık suratım 24 saatini dolduramadan gülümsemeye döndü. Dedim ya tesadüflere inanmam. Kadere hiç inanmam. "Neye inanırsın?" dersen, pek bir şeye inanmam aslında. Kendimden başka. Ve şimdi karşımda kendi çocukluğum. Ben zamanlamalar konusunda berbatım ama karşımdaki bu çocuk çok başarılı. Bugün pek keyfim yoktu. Küçük kız çocuğu geldi oturdu karşıma. "Dinle!" dedi beni. Dinledim. Bol bol öğüt verdi bana. Ona inanırım işte.<br />
<br />
Bugün bir dostum tekerleme gibi kurdu şu cümleleri :<br />
<i>"Heval üzülünce ne yapar? Heval üzülünce yazar."</i><br />
<i>"Heval mutlu olunca ne yapar? Heval mutlu olunca yazar."</i><br />
<i>"Heval her zaman yazar."</i><br />
<i>"Heval hep yazar."</i><br />
<i>"Heval mütemadiyen yazar." </i><br />
Gündüz kahkahalarla güldüğümüz bu laflara şimdi sadece sırıtabiliyorum. Ve evet gene yazıyorum. Hayır yazmaktan kastım bu yazı değil. Bunlar sadece ufak notlar. Daha derin olanlarını kendime saklıyorum. Bir de gördüğünüz, sandığınız kişiden apayrı olan daha derindeki Heval'i tanıyanlara. Belki bir de tanımak isteyeceklere.heval hazal kurthttp://www.blogger.com/profile/05477286359982575668noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2006832585573645680.post-79224702245282342712010-12-30T03:08:00.002+02:002010-12-30T03:08:40.711+02:00tekrar. tekrar.<div style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">sevgili günlük.</span></div><h3 class="UIIntentionalStory_Message" data-ft="{"type":"msg"}" style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span class="UIStory_Message">sanki ben duruyorum öyle tam ortada ve çevremde bin tane fırtına kopuyor. çok acaip şeyler oluyor. her şey bir yandan ne kadar mantıksızsa da, o kadar da mantıklı geliyor diğer yandan. dedim ya çok acaip şeyler oluyor. ve kulağımda tek bir şarkı tınlıyor. tekrar. tekrar. tekrar. hayat tekrarlardan mı oluşuyor? öyleyse <span class="text_exposed_hide"></span><span class="text_exposed_show">neden bana hepsi farklı geliyor? her seferinde nasıl bu kadar şaşırtıyor?</span></span></span></h3>heval hazal kurthttp://www.blogger.com/profile/05477286359982575668noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2006832585573645680.post-44891890790918458322010-12-20T20:51:00.001+02:002010-12-20T20:57:32.579+02:00Tepki Nedir?Şöyle bir baktım bilgisayarıma. Sosyal medya denilen şey ne kadar da girmiş hayatımıza. Bloglar, Facebook, Twitter, FriendFeed, Deviantart, Myspace, Digg falan derken sürüsüne bereket bir sürü iletişim aracımız var. İstediğimiz her bilgiye, her insana ulaşabiliyoruz. Hatta yetmiyor tek bir konu hakkında binlerce fikre ulaşabiliyoruz ki benim en sevdiğim tarafı bu işte. Ama gene de sanki bir şeyler eksik. Dedim ya şöyle bir baktım bilgisayarıma. Bu sosyal medya sayfalarında ne çok "arkadaş"ım var ki ben de öyle herkesi kabul etmiyorum güya. Aralarında hayatımın her anında olanlar var, arada bir olanlar var, vakti zamanında olmuş olanlar var, internet üzerinden tanışıp az önce saydıklarımdan birine dahil olanlar var, yüzyüze görüşmediğimiz halde internet üzerinden konuşup sevdiklerimiz var. Ha bir de hiç ses çıkarmadan öylece izleyenler var. Varlıkları yoklukları bir ama varlar. Tamam onları da sevelim oldukları gibi ama mesela bir yazı, ileti, fotoğraf, fikir, soru vs artık her neyse bir şey koyuyorsunuz ortaya. Ses verenler üç-beş kişi. Yolda biri size soru sorduğunda yüzüne bakıp cevap vermeden geçiyor musunuz? Ya da biriyle sohbet ederken iyi veya kötü, mantıklı ya da saçma bir şey olsa da öylece duruyor musunuz onu merak ediyorum cidden. Hani işten güçten fırsat bulamayıp görmeyenlere, göremeyen ya da bakmayanlara değil sözüm ben de onlardan biriyim sonuçta. Lafım bakıp, görüp de öylece geçenlere. İyi, kötü, nötr falan hiç bir şey düşünmüyor musunuz yani? Yoksa düşünüyorsunuz da onu paylaşmıyor musunuz? Yani bu "sosyal" medya nasıl oluyor da bu kadar asosyal oluyor onu merak ediyorum sadece. Merak insanı öldürür mü acaba? :)<br />
<br />
Neyse öyle aklıma geldi sadece. Aslında bir hafta kadar önce "<b><i>Fizik Candır</i></b>" diye bir yazı yazmıştım ama ondan önce bunu yazasım geldi. Orada da kısaca bahsettiğim bir şey vardı. Newton'ın hareket yasalarında der ki ; <b><i>"Bir cisim üzerine dengelenmemiş bir dış kuvvet etkimedikçe, cisim hareket durumunu (durağanlık ve sabit hızlı hareket) korur."</i></b> Yani tepki yoksa gelişim de değişim de yok ki "sosyal" olmayan bir sonuç bu. Bir diğer yasa da <i><b>"Her etkiye karşılık eşit ve zıt bir tepki vardır." </b></i>Bu pek geçerli değil buralarda biliyorum ama fizik kuralları candır onlara uyalım, dengemizi bozmayalım. :)heval hazal kurthttp://www.blogger.com/profile/05477286359982575668noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2006832585573645680.post-40658717594581099642010-12-18T01:29:00.001+02:002010-12-18T02:08:32.595+02:00Değerler<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRsfaIvWhCSk0LUMUrLQ4lur7iwlmCW20IzanMTSp7VTB1PcFyKFM3ODyrdGsarE9vYPlDSAe1JdAnJH798oUUAuMrthUsOvw-wt5TyuouvWbgYAf2rgpTEzg5noWk4XucudN_bu3jC_he/s1600/t%25C3%25BCrkan+saylan+%25282%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRsfaIvWhCSk0LUMUrLQ4lur7iwlmCW20IzanMTSp7VTB1PcFyKFM3ODyrdGsarE9vYPlDSAe1JdAnJH798oUUAuMrthUsOvw-wt5TyuouvWbgYAf2rgpTEzg5noWk4XucudN_bu3jC_he/s640/t%25C3%25BCrkan+saylan+%25282%2529.jpg" width="640" /></a></div><br />
Bugün karışan aklımı meşgul etmek için eski fotoğrafları düzenleme işine giriştim. Ve her zaman olduğu gibi aklım toparlanacağına daha da çok karıştı durdu. Erkin Koray'ın şarkısı var ya hani "Arapsaçı". Tüm günümün soundtracki sanki oydu. Özene bezene "aman üzerlerine toz değmesin" diye dosyaladığım fotoğraflara baktım uzun süre. Eskiden baskı fotoğraflar vardı hatırlar mısın? Ya da diaları? Fotoğrafları çekerken cimri olurduk hani. Öyle ya her poz değerli. Baskılarını alana kadar da içimiz içimizi yerdi ve de. İstediğimiz gibi çekebilmiş miyiz? Diyaframı iyi mi? Netliği tam mı? Kadraja yanlışlıkla birşey girmiş mi? Beynimizde dolaşan bin tane tilkiden binbir türlü soru. Şimdi ne mutlu bize! Hiç böyle dertlerimiz yok. Sorular da az artık, cevaplar da. Zaten cevap peşinde koşanlar da. Oysa sorular da cevaplar da ne kadar değerli.<br />
<br />
Aklım değerler, değeri bilinmeyenlerle ilgili pek çok soru işaretiyle oyalanırken ironik bir şekilde karşıma vakti zamanında çektiğim Türkan Saylan fotoğrafları çıktı. Siyah beyaz. Keskin. Sorular gitti yerine koca bir boşluk geldi. Öylece bakakaldım. Bakakaldım çünkü bu fotoğrafların varlıklarını bile unutmuştum. Kendime kızdım. Bir iki bahane uydurdum kendime. Neden unuttuğumu affettireyim diye. "İşe güce dalmışım" dedim. Kitaplığıma laf söyledim. Söylendim de söylendim. Hatta suçu dönüp dolaşıp İstanbul'a bile attım. Ve şimdi elimde birkaç kare fotoğraf giden bir hayatın bende bıraktıklarına bakıyorum. Kendime kızıyorum. Bu fotoğrafları nasıl olup da unuttuğuma kızıyorum. Kendime bahaneler üretmeme kızıyorum. Kendimi kandırma eğilimime kızıyorum. Ama en çok neye kızıyorum biliyor musun? En çok, rengarenk bir insanı, Türkan Hoca'yı, siyah beyaza hapsetmeme kızıyorum. Onu, bu kadar net fikirlere sahip olmasına rağmen o düşünceleri bu kadar yumuşak duygularla ve düşüncelerle ifade eden o kadını, bu kadar keskin fotoğraflamış olmama kızıyorum. Oysa o hiçkimseye karşı böyle keskin olmazdı bilirim. En olması gerekenlere bile hatta. Onunla geçirdiğim süre boyunca sık sık "Gerçek hümanizm bu mu acaba?" diye düşündüğümü hatırlıyorum mesela. Cevabını biliyorum. Cevabını ondan öğrendim ama ufak bir itiraf : pratikte uygularken hala tökezliyorum. Keşke yeniden çekebilseydim fotoğraflarını diye düşünüyorum. Kırmızı saçları, mavi montu ve her daim dudaklarında olan kırmızı ruju ile. Tam olduğu gibi ; rengarenk.<br />
<br />
Fotoğraflara bakarken çekimden önce beraber yaptığımız kahvaltıyı düşünüyorum. İkimizin de kahvaltıdaki peynir çeşitliliğiyle ilgili fikirbirliğimiz çocukça bir heyecan yaratmıştı bende. Hatırlıyorum. Hatırladıkça gülümsüyorum. Hani kendilerini öğretmenlerine sevdirmeye çalışan çocuklar olur ya. Öyle. İnsanların onun günlük yaşamını görememesine üzülüyorum. Çocukları, kedisi, köpeği, çalışma arkadaşlarıyla olan ilişkisini görememelerine üzülüyorum. Ya da mesela Arnavutköy'de kahvaltı yaparken çevreden herkesin "serseri" diye baktığı motorcularla nasıl sohbet ettiğini görememelerine. Beni o kadar etkilemesine rağmen şu an hangi ilde olduğunu hatırlayamadığım liseli bir kızın -binlerce burs alan kızdan sadece birinin- moralinin bozulması ve ders başarısının düşmesine ne kadar üzüldüğünü, nasıl motive ederiz diye çözümler ürettiğini görememelerine üzülüyorum. Lepra hastanesinde hastaların nasıl gözünün içine baktığını görememelerine üzülüyorum. Küçük bir kız vardı orada mesela. Küçücük yaşta cüzzamdan yatan küçücük bir kız. Gözleri ışıl ışıl. O küçücük kızın küçücük odasında yaptığı kocaman resimlere nasıl baktığını görememelerine üzülüyorum. Gerçekten özgürlükçü olmak, birlik olmak ne demek görememelerine üzülüyorum. Hadi daha yakından, benden bir örnek vereyim. Pek çaktırmasam da zaman zaman insanlara, yaptığım işe ya da kendime dair tüm umudumu yitirdiğim zamanlar oluyor. Kimse bilmiyor, duymuyor, görmüyor. Çünkü Heval pek çok şey gibi bunu da çok iyi saklıyor. Diplere, derinlere. Öyle zamanlarda bazen elim kitaplıkta bir kitaba gidiyor : "Güneş Umuttan Şimdi Doğar". İlk sayfasındaki yazıda "Sevgili Hazal'a. Geleceğin ışıltılı sanatçısı olacağına inanarak... Dr. Türkan." yazıyor. Bu inancı boşa çıkarmamak gerek diye düşünüyorum her seferinde. Konuştuklarımızı, onun yaşamını düşünüyorum uzun uzun. "Daha dur" diyorum kendime işte o zaman. "Daha dur. Daha hiçbir şey yapmadın. Daha yeterince savaşmadın. Daha yeterince var olmadın. Daha dur. Vazgeçmek için erken. Daha çok yolun var." Kendime geliyorum. Türkan Hoca bana varlığında olduğu gibi yokluğunda da ilham veriyor. İnsanların, insanların hayatlarına ilham olmanın nasıl bir şey olduğunu görememelerine üzülüyorum. Binlerce insanın hayatına dokunmanın nasıl bir şey olduğunu görememelerine üzülüyorum. Görmek önemli çünkü. Her şeyden daha çok belki de. Çünkü gören insanlar güzelleştiriyor hayatı. Ya da bana öyle geliyor bilmiyorum. <br />
<br />
Ve sonra fotoğraflara bakarken insanların eğlenmeye geldikleri kalabalıklardan birinde, gecesini sabote ettiğim bir arkadaşıma kendisi hakkında söylediklerim geliyor aklıma: "Tanıdığımda hayal kırıklığı yaratmayan nadir insanlardan..." diye. Gerçekten de öyle. Hani işlerini, yaptıklarını, çalışmalarını takip ettiğiniz; sevdiğiniz, saygı duyduğunuz ve en önemlisi de tanıdığınızı sandığınız insanlar vardır. Sonra bir yerlerde karşılaşırsınız onlarla. Bambaşka biri çıkar karşınıza. Çok büyük hayal kırıklığıdır o. İyi bilirim. O yüzden de dışardan sevdiğim insanlarla çok biraraya gelme konusunda hep temkinli davraırım. Güzel kalsınlar bende diye. Ama Türkan Hoca; elimde kamera peşinde dolaştığım onca zaman boyunca bir kez bile, ufacık bir hareketiyle bile hatta, o hayal kırıklığına neden olmadı bende. Aksine daha çok hayranlık duygusu uyandırdı. Saygı hep vardı. O saygı arttı arttı üstüne bir de sevgiyi kattı. Arkadaşım bunları insanlarla paylaşmam gerektiğini söyledi o gece. Haklı. Ama bilmiyor tabii. Düşündüklerini anlatmak konusunda pek becerikli olan bu şahıs; konu duygularına gelince hep tökezliyor, zorlanıyor işte. Beynim bulanıyor, ellerim titriyor, söylemek istediklerim hep eksik kalıyor. Türkan Hoca'yla ilgili olan herşey de o duyguları zorluyor. Hani yazının başında değerlerden bahsetmiştim ya. İşte Türkan Saylan gibi bir değere yapılanlar içimi acıtıyor. Türkan Saylan bu hayatta benim için, kendi dışında, aynı zamanda insanlığa dair pek çok değeri temsil ediyor. Ve ben sarıp sarmalayıp, sakındığımı sansam da fotoğraflarım gibi bu değerlerin de üstü tozlanmış meğer. Onu farkediyorum. Şimdi bu cuma gecesinde kalabalıklarda kaybolmak yerine evde bir mum yakıp, güzel bir müzikle kaybettiğim değerlerin izini süreceğim zihnimde. Bir sürü soru soracağım. Bir sürü cevap bulacağım. Neler yapabilirime bakacağım. O tek mum karanlıktakiler için çok değerli çünkü bilirim. Belki zihnim biraz daha toparlarsa kendini ve biraz daha hakim olabilirsem duygularıma daha kendim gibi bir Türkan Saylan yazısı yazacağım. <br />
<br />
Heval.heval hazal kurthttp://www.blogger.com/profile/05477286359982575668noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2006832585573645680.post-63870478750457225782010-12-10T12:49:00.000+02:002010-12-10T12:49:08.180+02:00Yağmursevgili günlük. sabaha karşı yağmur sesiyle uyandım. nedense bir daha gözümü kapatmak istemedim. kapatmama gerek de yoktu. sabah zaten karanlık, sesler zaten yankılıydı. uzun uzun dinledim. ben dinledikçe o coştu. ve sana yazacak çok şeyim vardı ama aklım sanki boşalmış gibi tek bir şey geldi aklıma. unuttuğum bir şiir : <br />
<br />
<i>-1-</i><br />
<i>Neye uzansam soyut bir örümcek</i><br />
<i>Çıkıyor altından, tombulsu, titrek.</i><br />
<i>Camlarda yağ kandili kasabalar,</i><br />
<i>Sabahın gecesinden akşama dek.</i><br />
<i>Olasılık içinde, hiç olmayan</i><br />
<i>Bu masalı kimler yazar böyle pis,</i><br />
<i>Bunca yıldızsız ve ödlek!</i><br />
<i><br />
</i><br />
<i>Durma gel, tanımla beni!</i><br />
<i>Bu yağmurda taş bile eksik ve az,</i><br />
<i>Bu yağmurda her bilim ufak tefek.</i><br />
<i><br />
</i><br />
<i>-2-</i><br />
<i><br />
Ölmüş etleri yokluyorum yoğun;</i><br />
<i>Kanlı çengelimi unutmak için.</i><br />
<i>En yalnız kamışlardan örülmez mi</i><br />
<i>İnce hasırlar? Neden bu yitmişlik?</i><br />
<i><br />
</i><br />
<i>Mavimsi akan kanında halkımın</i><br />
<i>"Su ver!"den daha yüklü dil bilmeyen</i><br />
<i>Bir güneş bitlenir, ilkel; kimdir o?</i><br />
<i>Bizi kimler ayırdı, birleşmeden?</i><br />
<i><br />
</i><br />
<i>Olanları anlamak zorundayız;</i><br />
<i>Bir düdük ötse ne demek? Ne demek</i><br />
<i>Doğurmayan topraklar? Ben ne demek?</i><br />
<i>Ne demek direnme? Kapılar, ölmek?</i><br />
<br />
<i>Yol yol kırbaç yaraları sırtımda,</i><br />
<i>İğrenç sancısı böğrümde geçmişin.</i><br />
<i>Bu akıl benim büyüttüğüm akıl,</i><br />
<i>Erimek ister evrensel doğruda.</i><br />
<br />
<i>Umutla bezenelim, tek yarınlı;</i><br />
<i>Kalksın düzlerdeki azılı duman!</i><br />
<i>Neyse, çıksın ortaya da görelim,</i><br />
<i>Ne demekse yaşam!</i><br />
<i> Kolay ve ürkek. </i><br />
<i><br />
</i><br />
<i><b>Oktay Rıfat - 1966</b></i>heval hazal kurthttp://www.blogger.com/profile/05477286359982575668noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2006832585573645680.post-73705829528757622562010-12-05T16:04:00.000+02:002010-12-05T16:04:17.164+02:00I was thinking of you<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-CxRrV9SPzMck0GfhvIBv06sNWmVHusz7zgDdlZbwfVj_tZwWjbP545WUXyXYlnmvvs6nj4i2ZY_o4gOBbnA42vYEzU67QiZbYX8DyfffRRDn0DJkdyeKX7xkYf5As_DWmkoxEDtvTbNa/s1600/i+was+thinking+of+you.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-CxRrV9SPzMck0GfhvIBv06sNWmVHusz7zgDdlZbwfVj_tZwWjbP545WUXyXYlnmvvs6nj4i2ZY_o4gOBbnA42vYEzU67QiZbYX8DyfffRRDn0DJkdyeKX7xkYf5As_DWmkoxEDtvTbNa/s1600/i+was+thinking+of+you.jpg" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">I was thinking of you (http://fav.me/d349fet)</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"> </td></tr>
</tbody></table>heval hazal kurthttp://www.blogger.com/profile/05477286359982575668noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2006832585573645680.post-39284145992395424482010-12-04T23:46:00.000+02:002010-12-04T23:46:38.644+02:00"Devrim" zamanısevgili günlük.<br />
<br />
"yaşlanıyorum" diye söylene söylene gezip ardından kahkahaları patlattığım ve muhtemelen pek çok arkadaşımın benle arkadaşlıklarını sorguladığı bir kasım ayını daha geride bıraktım. yeni yaşıma yeni kararlarla girdim ki bu da hep yaptığım bir şey. seviyorum ben yeni yaşları, yeni yılları vs. hep bir başlangıç hali. hoşuma gidiyor. herşeyi yapabilecekmişim gibi hissediyorum mesela. eskiden she-ra vardı ya. sanki birden o oluyorum. neyse konuyu dağıtmayayım. she-ra meselesine sonra geliriz.<br />
<br />
yeni yaşımda yeni kararlar diyordum. bugün gereksiz bir cesaret geldi bana. üç senedir hatta belki daha fazladır montajını beklettiğim animasyona başlamaya karar verdim. ondan insan gibi bahsetmem sana garip gelmez sanırım. eh ne de olsa "filmlerim benim çocuğum gibiiii". yalnız tabii bu çocukla ilişkim biraz garip biliyorsun ki. kendisini yazarken çok çekmek istediğim malum. yazdıktan sonra herkesin hatta animasyon hocamın bile "çekilmez lan bu" laflarına rağmen, çekilebilir olduğuna dair manasız inancım da tam benlik. amaaa ben bu inancı kaybetmeyeyim diye okula gelmekten nefret eden pek çok insanı, ara tatil günlerinde, günlerce, buz gibi bir stüdyoda milim milim işlerle uğraşması, işte bu inanılır gibi değil. hadi ben delirdim size ne oluyor di mi. bi tutun elimden, başımı okşayın, biraz şefkatle heyecanımı yatıştırın, "bak heval'cim bu iş olmaz. gerek yok bunla uğraşmaya" falan deyin. bi ikna edin. olmadı duygu sömürüsü yapın "bizi harap etme" diye. yok yapmadılar. şu an bu sıkıntıları yaşıyorsam sorumluları ben değil onlardır. "arkadaş dediğin desteklenir" mantığı acilen yasaklansın!! neden dersen. ilk zamanlarında heyecandan beni uyutmayan o çocuk, şimdi sorunlu ergenler kadar ödümü koparıyor. daha önce kendisini montajlama girişimlerimin sonuçları ortada. birinde artık son demlerindeyken diğerinde de ortalarındayken; yıllardır hiçbir işin, ödevin, filmin beceremediğini yapıp tüm bilgisayar sistemimi ve dolayısıyla sinir sistemimi çökertti malum. bugün bilgisayarlara güvenim azaldıysa, ctrl+s tuş kombinasyonlarına hızlı basma ve her daim yedekleme yetisine sahipsem hep onun yüzünden. şimdi gene aynı şey olursa diye ödüm kopuyor ama bir yandan da onun öyle boynu bükük kalması bir köşede çok vicdan azabı yaratıyor. gündüzleri aklımdan çıkmayan bir sürü şeyle beraber beynimde yer kaplaması yetmedi, şimdi de geceleri beni uyutmuyor be günlük. kabuslarımda "anneee!! anneee!!" diye acı acı bana seslenen video kasetler görüyorum. neyse ki içimdeki she-ra bugün ortaya çıktı da montaja başlamam konusunda ilk adımı o attı. ama sen de bu ergen çocuğu adam etmeye uğraşırken beni yalnız bırakma olur mu? o_Oheval hazal kurthttp://www.blogger.com/profile/05477286359982575668noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2006832585573645680.post-15222322360715027922010-11-28T17:22:00.003+02:002010-11-28T19:53:55.918+02:00Kül ve Dumanİnsanın yaşadığı olayları yazması çok kolay. "O oldu bu oldu" demek sonrasında kendince bir fikir yürütmek. Çok kolay. Asıl zor olan duyguları hakkında yazmak. Çünkü duygular dillendirildi mi bir kere kaçışın yok. Etkisi katlanacak. İkiye. Üçe. Beşe. Katlanacak da katlanacak. Ne kadar dillendirirsen o kadar katlanacak. Daha da çok can acıtacak. Acı da katlanacak. İkiye. Üçe. Beşe. Katlanacak da katlanacak. Ama işte öyle bir nokta var ki o duygular boğazına kadar birikecek. Sığmayacak içine. Zorladıkça zorlayacak ve ilk fırsatta atıp kendini dışarı göstermek isteyecek.<br />
<br />
Şimdi beş sene boyunca hergün okula giderken, dönerken; hayran hayran önünden geçtiğim, karşısındaki o sallantılı köprüde durup izlediğim, vapurun onun tarafından geçen tarafını hesapladığım, yüzüne gülümsediğim, aynı yolu kullanan pek çok insan gibi güneş batarken güzelliğine aşık fotoğraflarını çektiğim, içine girip defalarca havasını soluduğum, her fırsatta yeniden o havayı solumak için fırsat yaratıp heyecanladığım Haydarpaşa yanıyor. Yanmasına içim yanıyor. "Ne uğruna yanıyor?" sorusunun cevabına içim yanıyor. Alevler sanki onu değil beni sarıyor. Ben alışkınım alevlere ama... o değil. Sanki eski bir dost elimden kayıp gidiyor. İçim yanıyor. Oysa ki alışkınım ben elimden kayıp gidenlere. Daha dün gece izleri taze biri kayıp gitmedi mi öyle? Bir var. Bir yok. Bir bakmışım ki komple yok. Bir bakmışım ki aslında hiç yok. Daha dün gece içim yanmadı mı öyle? "Kardeşim gibi" dediğimin küçülmesine, ufalmasına, minicik kalmasına, yok olmasına. Şimdi Haydarpaşa yanıyor. İçim bir ona yanıyor bir de çoktan kül olana. Garip bir metafor gibi geliyor. Alevleri izliyorum öyle. Sanki içimdekilere bakıyorum. Düşünüyorum. Alevlerden geriye ne kalıyor? Kül ve duman? Bir dostum tamamen kül olmuşken diğeri toz duman içinde ağır yaralanıyor. Küller savrulur gider de yaralar acıtır bilirim. Canım acıyor. <br />
<br />
<br />
Heval.heval hazal kurthttp://www.blogger.com/profile/05477286359982575668noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2006832585573645680.post-5921297964998098532010-11-21T11:52:00.001+02:002010-11-21T12:01:04.843+02:00Philippe Halsman<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVxLqaFi0MxBorEo8suk34uCUtHwWn9ALKYBJHz3eKeKJwbIG6K82zhVunB-V6C9sP43iW96M2pwRecAs7ng2CZQoBCt5C34Rhpkm7OfM94fHo6r3L7wgJVNGyZC1YjZ5z9FVL6_OQ5B6F/s1600/halsman.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVxLqaFi0MxBorEo8suk34uCUtHwWn9ALKYBJHz3eKeKJwbIG6K82zhVunB-V6C9sP43iW96M2pwRecAs7ng2CZQoBCt5C34Rhpkm7OfM94fHo6r3L7wgJVNGyZC1YjZ5z9FVL6_OQ5B6F/s320/halsman.jpg" width="274" /></a>Bilenler bilir ağır bir dergi hastalığım vardır benim. 6 yaşında kendi dergimi çıkartıyordum o kadar hastalıktır. Dergileri alırım, bulurum, arşvlerim, döner döner okurum, her okuduğumda bir dergiyi mutlaka yeni bir şey bulurum. Kaç kere okumuş olursam olayım mutlaka bulurum ve bu duyguyu severim. Neyse... Bugün sabah eski dergilerimden birini karıştırırken dönem dönem fotoğraflarıyla bir şekilde karşıma çıkan bir fotoğrafçıya rastladım. Hemen herkesin en az bir fotoğrafını bildiğine eminim ve aynı şekilde pek çoğunun da ismini bilmediğine. Ben sabah kendisiyle karşılaşmaktan çok heyecanlandım. Sizinle de paylaşayım istedim. Fotoğraflarını ismiyle birlikte hatırlayalım diye.<br />
<br />
Fotoğrafçıyla ilgili bilgilere <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Philippe_Halsman"><b>buradan</b> </a>ulaşabilirsiniz. Ama 2007/3 sayılı <b><a href="http://www.fotografevi.com/iz.asp">İz </a></b>dergisinde <b><a href="http://ahmettulgar.wordpress.com/">Ahmet Tulgar</a></b>'ın kendisiyle ilgili yazdığı yazıdan bir bölümü çok beğendim. Onu fotoğraflarla beraber buraya almak istedim.<br />
<br />
<i><span style="font-size: x-small;">"Yıldız, kendisini değil yansıttığını temsil eder. </span></i><br />
<i><span style="font-size: x-small;">Yıldız kendisini değil, kendisinden yansıyanı temsil eder.</span></i><br />
<i><span style="font-size: x-small;">Yıldız kendisini değil, kendisine bakıldığında görüleni temsil eder.</span></i><br />
<i><span style="font-size: x-small;">Yıldız, kendisiyle temsil ettiği arasındaki mesafe büyüdükçe yıldızlaşır.</span></i><br />
<i><span style="font-size: x-small;">Yıldız kendisinden uzaklaştıkça görüntüsü netleşen, parlaklaşandır.</span></i><br />
<i><span style="font-size: x-small;">Bir fotoğrafçı eğer yıldızların fotoğrafını çekmekle iştigal ediyorsa, her defasında aynı sorunla karşı karşıya kalır : ışık mı obje mi?</span></i><br />
<i><span style="font-size: x-small;">Işığın mı peşine düşmelidir? Objenin mi?</span></i><br />
<i><span style="font-size: x-small;">Obje ve ışık, bir yıldız söz konusu olduğunda hem aynı şeydir hem de birbirinden çok farklı iki şey.</span></i><br />
<i><span style="font-size: x-small;">Obje kendisinden yansıyan ışığa o kadar benzer ki., benzemiştir ki, her an sadece bir göz kamaşmasını çekme tehlikesiyle karşı karşıyadır fotoğrafçı. </span></i><br />
<i><span style="font-size: x-small;">Ya da bu göz kamaşması o kadar korkutur ki fotoğrafçıyı, bu yüzden, bu yüzdeki gerçeği kaybetmekten o kadar korkar ki fotoğrafçı bu ışıkta, bu kadar ışıkta, ışıktan kaçar ve kaçtıkça yıldızını, yani çekim objesini de kaybeder.</span></i><br />
<i><span style="font-size: x-small;">Elinde kalan karanlıktır, bir yıldız değil artık.</span></i><br />
<i><span style="font-size: x-small;">Halsman bu iki sorunu iki farklı yöntemi bazen aynı karede bazen de farklı karelerde uygulayarak aşıyor ve yıldızlardan gerçeği, gerçekten yıldız üretiyor.</span></i><br />
<i><span style="font-size: x-small;">Yıldız artık sadece ışığını değil fotoğrafçıyı da temsil etmektedir."</span></i><br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPwBe7aFqAkQclrJ-Ngm7BF3ENJk6pg-Dr9of1fSJdl-lyMr5Sk2M4RgPEQ_eIvBoDTMHJl3ZU95XY4pDB17cM_Rwa-f1PxLtEnBGqMCpxaZrY051npSmqpTlk1ukG36LbOpPhQZYK9itS/s1600/8am225.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPwBe7aFqAkQclrJ-Ngm7BF3ENJk6pg-Dr9of1fSJdl-lyMr5Sk2M4RgPEQ_eIvBoDTMHJl3ZU95XY4pDB17cM_Rwa-f1PxLtEnBGqMCpxaZrY051npSmqpTlk1ukG36LbOpPhQZYK9itS/s320/8am225.jpg" width="272" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">1947 - Albert Einstein</td></tr>
</tbody></table><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFte0LV4Uc7QiWqcM9EDLpEUzuEZPwF6Yd_6yJqdpwKC4vGBo_nD6r3OAyS9UJ8jPYpMLuMldkaEPK-prGgiGbfgt6OBIDgb388cp7S5dlOsN2uqgvTPLv4gj2rQrf40Y_Syru7sczUURA/s1600/8am226.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFte0LV4Uc7QiWqcM9EDLpEUzuEZPwF6Yd_6yJqdpwKC4vGBo_nD6r3OAyS9UJ8jPYpMLuMldkaEPK-prGgiGbfgt6OBIDgb388cp7S5dlOsN2uqgvTPLv4gj2rQrf40Y_Syru7sczUURA/s320/8am226.jpg" width="253" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">1952 - Marilyn Monroe</td></tr>
</tbody></table><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYy39n2NVMuQQAsivXfzq7LQTF2a6VGLogYegU9yqp0PdFp7egvjlp6hsagppHbIYLth6Qz2ypCb7qevWCjQWBQb-Cr0CSbPkxfRln1sJJ-ctrJwGPSdThIe5iMnWOraK7H-MXM7XUJnYn/s1600/PHILIPPE+HALSMAN87.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYy39n2NVMuQQAsivXfzq7LQTF2a6VGLogYegU9yqp0PdFp7egvjlp6hsagppHbIYLth6Qz2ypCb7qevWCjQWBQb-Cr0CSbPkxfRln1sJJ-ctrJwGPSdThIe5iMnWOraK7H-MXM7XUJnYn/s320/PHILIPPE+HALSMAN87.jpg" width="248" /></a></div><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglK4ras2gPKve4WyBuEQRYwreWzNvWDOZX9cqxJzrchTCIH5lRwP6wPdgokY6KVB6_fmv5ra_URqgjrf2_AbiH88Mm_8mm9hpOUchLdSydq0gSH8h_9M1Is7YhVtB0i2i1IPLJ796vjrmA/s1600/0045s5h6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglK4ras2gPKve4WyBuEQRYwreWzNvWDOZX9cqxJzrchTCIH5lRwP6wPdgokY6KVB6_fmv5ra_URqgjrf2_AbiH88Mm_8mm9hpOUchLdSydq0gSH8h_9M1Is7YhVtB0i2i1IPLJ796vjrmA/s320/0045s5h6.jpg" width="272" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">1948 - "Jack-of all-trades"</td></tr>
</tbody></table><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1hNk1YJH8J78I6I_kZXgqLGzsFUMfD6uy7F3NNz5M3-hzZnDa9hjRcUB0AgODG7Ad-a7Kac51DdrH3vIOIsyLS9vepWyK3BJt63qpSBMIx6b8PNAU6wM6KUh21ZHW32sw3AwVFlpbWrP8/s1600/066_halsman.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1hNk1YJH8J78I6I_kZXgqLGzsFUMfD6uy7F3NNz5M3-hzZnDa9hjRcUB0AgODG7Ad-a7Kac51DdrH3vIOIsyLS9vepWyK3BJt63qpSBMIx6b8PNAU6wM6KUh21ZHW32sw3AwVFlpbWrP8/s320/066_halsman.jpg" width="254" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">1959 - Edward Steichen</td></tr>
</tbody></table><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNQdIy4sPisvnz1_ij2-_PyN-jeUQe9gZ6Nc_ha38MIWxOGMlPr4ZmmzvOqhY3jOoCqrF1pqcXIJoLa9J5dK49TreWnqjueHjbQLOYM__PzbajcDTJEJY37ajCj20Zjaog7GhHf4n9C5zD/s1600/24089011_Philippe_Halsman_2_ak.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNQdIy4sPisvnz1_ij2-_PyN-jeUQe9gZ6Nc_ha38MIWxOGMlPr4ZmmzvOqhY3jOoCqrF1pqcXIJoLa9J5dK49TreWnqjueHjbQLOYM__PzbajcDTJEJY37ajCj20Zjaog7GhHf4n9C5zD/s320/24089011_Philippe_Halsman_2_ak.jpg" width="320" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYNeY7ilWn3J9YoX1S9qiE5ehdWodAsd62to4grPrSiRS3mA5fDetlajzMvL8ctQe3w5bLaAIWBABQK_UjmHWAX4Zw6VzvvZnP-XY1qzARa5jEYk1A0gPRSf5MpF0ybgFaE3XtfQUT0F4o/s1600/dali1_905.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="224" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYNeY7ilWn3J9YoX1S9qiE5ehdWodAsd62to4grPrSiRS3mA5fDetlajzMvL8ctQe3w5bLaAIWBABQK_UjmHWAX4Zw6VzvvZnP-XY1qzARa5jEYk1A0gPRSf5MpF0ybgFaE3XtfQUT0F4o/s320/dali1_905.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">1948 - Salvador Dali "Dali Atomicus"</td></tr>
</tbody></table><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5v_HL3a8ulIoEjBMb39rcLKmqquVk2jViPunLeZgwptwVSBwj7PQsQ-2BVioqptl9SipfK7YGsVGfkR3J3_IsWWLi69M6TL1l_wNMsFpjLQVeKjbJhKBAs0EB506C91_Ie_Pq4GX_P-V8/s1600/dali13.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5v_HL3a8ulIoEjBMb39rcLKmqquVk2jViPunLeZgwptwVSBwj7PQsQ-2BVioqptl9SipfK7YGsVGfkR3J3_IsWWLi69M6TL1l_wNMsFpjLQVeKjbJhKBAs0EB506C91_Ie_Pq4GX_P-V8/s320/dali13.jpg" width="250" /></a></div><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMxMcR0fpGPZj-7YoOVVvdjesQw5Dn4Gi4ju7PFbNyy7H7psRlufvfTM7Y5dWcKqxKRB1eSXs43KEsvVRNw2yZtS3j7_yuOBlFkoR-mpvct0N4b07kqJmiv13yUwqz4DuIntBl_WOrOgP_/s1600/PAR196007.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMxMcR0fpGPZj-7YoOVVvdjesQw5Dn4Gi4ju7PFbNyy7H7psRlufvfTM7Y5dWcKqxKRB1eSXs43KEsvVRNw2yZtS3j7_yuOBlFkoR-mpvct0N4b07kqJmiv13yUwqz4DuIntBl_WOrOgP_/s320/PAR196007.jpg" width="253" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">1950 - Marlon Brando</td></tr>
</tbody></table><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiy3UsQeCqUEACabkkp8fc_Q5ML5Eq0sOnMT3r2sBGxTlNjfe4i1sj5koSvzT43dumImA3bLrHvS2eu9OrRmg8GcYZax6PEQF4AXXpVKVrqIxalgZFUW-bHeaMh3aOfHuMOdxuUZcJ18zQG/s1600/philippe+halsman13366.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiy3UsQeCqUEACabkkp8fc_Q5ML5Eq0sOnMT3r2sBGxTlNjfe4i1sj5koSvzT43dumImA3bLrHvS2eu9OrRmg8GcYZax6PEQF4AXXpVKVrqIxalgZFUW-bHeaMh3aOfHuMOdxuUZcJ18zQG/s320/philippe+halsman13366.jpg" width="219" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">1955 - Audrey Hepburn</td></tr>
</tbody></table><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-O_VbJmpn5fpHKa-hnLV2C94yzNfXE9ZQ3_1d-Fc6_kXSwRrC9b5Ycd5CEWqMgmRqAmFCnj8fp3CQfGI9VwS0jWpQEYxpGzV9z_0JEbSbMCw7z6H3aspfF8CiIE-3RTPs0qhebg3tT1nr/s1600/philippe+halsman17784.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="269" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-O_VbJmpn5fpHKa-hnLV2C94yzNfXE9ZQ3_1d-Fc6_kXSwRrC9b5Ycd5CEWqMgmRqAmFCnj8fp3CQfGI9VwS0jWpQEYxpGzV9z_0JEbSbMCw7z6H3aspfF8CiIE-3RTPs0qhebg3tT1nr/s320/philippe+halsman17784.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">1948 -Merce Cunningham</td></tr>
</tbody></table><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZw_UbjFXsdLs2qjLk9cNVsr7N9-UP6ueuCWRH_YaQtmDYhmI5dK4BalmM8UjdVBOmQwQ4cYJFaaEmeNS58K328ZOhmjVwC2_hwQaGx7okiRwnUUpURn1lcRQ9bsWb2uVB8Ex0dgd8_hlO/s1600/philippe+halsman33999.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZw_UbjFXsdLs2qjLk9cNVsr7N9-UP6ueuCWRH_YaQtmDYhmI5dK4BalmM8UjdVBOmQwQ4cYJFaaEmeNS58K328ZOhmjVwC2_hwQaGx7okiRwnUUpURn1lcRQ9bsWb2uVB8Ex0dgd8_hlO/s320/philippe+halsman33999.jpg" width="246" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjd-gXgS70mOqAQ56qfUZuACeuTf1vHzxG0G4DbDuv-SRJltAPMp0YDqOB1aRR3plak9TH-JSwV-plJMiL2qw7AVxUYUBbJ8T-Y7vjg0d7kAKsfJ6ny9TwvkqpN5h_zAjxcMuzOjbBLS8DK/s1600/philippe+halsman41231.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjd-gXgS70mOqAQ56qfUZuACeuTf1vHzxG0G4DbDuv-SRJltAPMp0YDqOB1aRR3plak9TH-JSwV-plJMiL2qw7AVxUYUBbJ8T-Y7vjg0d7kAKsfJ6ny9TwvkqpN5h_zAjxcMuzOjbBLS8DK/s320/philippe+halsman41231.jpg" width="248" /></a></div><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXKR4GBtjwqd184GMchZ6MQZGZ3Xh0vLQelHjzcSExcY1tY_2g84fedEmAE8TH7NZfVsHbjf99rTu64c9LovWZYo9MsbfuA7LrEFdQ4Btva8b_t1t1UKBoHys9snqAwRXvxgCM0GJZGXwD/s1600/philippe+halsman44521.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXKR4GBtjwqd184GMchZ6MQZGZ3Xh0vLQelHjzcSExcY1tY_2g84fedEmAE8TH7NZfVsHbjf99rTu64c9LovWZYo9MsbfuA7LrEFdQ4Btva8b_t1t1UKBoHys9snqAwRXvxgCM0GJZGXwD/s320/philippe+halsman44521.jpg" width="244" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">1951 - Dean Martin & Jerry Lewis</td></tr>
</tbody></table><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhoSBm0DTzQ29HRufCQARDMeN0mMCjxS1gMjAqfE8sGLXov7zQX7zWf2Vry7qMmN3iRZiTORW3aNmWQV4irHr0qBBwWHYtUxtQw1K9TgUq138jKju2gJ-NwNPse2lCQeLNLSedwtSVfDYe/s1600/philippe+halsman85214.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhoSBm0DTzQ29HRufCQARDMeN0mMCjxS1gMjAqfE8sGLXov7zQX7zWf2Vry7qMmN3iRZiTORW3aNmWQV4irHr0qBBwWHYtUxtQw1K9TgUq138jKju2gJ-NwNPse2lCQeLNLSedwtSVfDYe/s320/philippe+halsman85214.jpg" width="244" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">1958 - Windsor Dükü ve Düşesi</td></tr>
</tbody></table><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5Xj1DzlNPk3kvcC0xb8ZPHOaXYPplk0318U5Zgaetdnl55gVwJ2Y_kmpeeboqUB4csVyI0tDcDywAaBSl4eM2PLvaWhSjdh1JL3Qj0dMso3Y9wizcIZgNvZ2LGQtC02mjc6YmcZMky80i/s1600/photographed_by_philippe_halsman_during_the_filming_of_the_birds__1962.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5Xj1DzlNPk3kvcC0xb8ZPHOaXYPplk0318U5Zgaetdnl55gVwJ2Y_kmpeeboqUB4csVyI0tDcDywAaBSl4eM2PLvaWhSjdh1JL3Qj0dMso3Y9wizcIZgNvZ2LGQtC02mjc6YmcZMky80i/s320/photographed_by_philippe_halsman_during_the_filming_of_the_birds__1962.jpg" width="253" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">1962 - Alfred Hitchcock</td></tr>
</tbody></table><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVxLqaFi0MxBorEo8suk34uCUtHwWn9ALKYBJHz3eKeKJwbIG6K82zhVunB-V6C9sP43iW96M2pwRecAs7ng2CZQoBCt5C34Rhpkm7OfM94fHo6r3L7wgJVNGyZC1YjZ5z9FVL6_OQ5B6F/s1600/halsman.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br />
</a></div>heval hazal kurthttp://www.blogger.com/profile/05477286359982575668noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2006832585573645680.post-72118492047937149432010-11-20T12:45:00.000+02:002010-11-20T12:45:39.082+02:00CevapBen sordum <b><a href="http://elkeschmitter.tumblr.com/">Elke Schmitter </a></b>cevapladı. Aradığım cevabı aldım :|<br />
<br />
<i><b>Son zamanlarda yay burcu olduğumu duyan insanlardan enteresan tepkiler alıyorum. Yay kadını olmakla ilgili bu kadar korkulacak şey nedir? Senin bir fikrin var mı? :) </b></i><br />
<i>Zor varlıklarız sanırım. Biraz dominant, fazlaca özgürlükçü. Kimi zaman da haddini aşan bir özgüven. Baş ve omuzlar dik, bakışlar keskin... Sence bunlar bir kadında korkulmayacak şeyler mi? Ateş grubu kadınları da erkekleri de biraz böyle... Azıcık da huysuz muyuz ne, böyle dediğim dedik, çaldığım düdük? Eğriye eğri, doğruya doğru...</i><br />
<br />
orjinali <a href="http://www.formspring.me/elkeschmitter/q/1617350652?utm_medium=email&utm_source=notifications&utm_campaign=answered">burada </a><i><br />
</i>heval hazal kurthttp://www.blogger.com/profile/05477286359982575668noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2006832585573645680.post-40152051883884833042010-11-14T14:10:00.000+02:002010-11-14T14:10:12.956+02:00nedenler, sebepler ve sonuçlar.sevgili günlük.<br />
<br />
bugün manasız bir mutluluk içindeyim. bilirsin ben her sabah mutlu uyanırım ama bazı günler nedense içim içime sığmıyor. üstelik normalde ben pazar günlerini pek sevmem. herkes tatil yapıyor, böyle sanki gün akmıyor falan ya gıcık oluyorum. neden yapıyorlar? yapmasınlar!! keşke her gün pazartesi olsa! gerçi son üç aydır kendime bu kadar işkolik olmamam konusunda yaptığım telkinler biraz işe yaradı. gene sevmiyorum pazar günlerini o kadar ama en azından uzuuun süren arkadaş kahvaltı muhabbetlerine katıldığımda eskisi gibi "benim yapmam gereken o vardı. bu vardı. şu da vardı. daha neler vardı. ne işim var burdan benim ülen?!" tedirginliğine girmiyorum. gittikçe daha normal biri oluyorum günlük çok mutluyum. ha evet mutluluk... az önce bir arkadaşım "bugün çok mutluyum" lafıma çok bezgin bir ses tonuyla karşılık verdi :<br />
<br />
"üfff hep öylesin."<br />
"evet ama bugün daha mutluyum"<br />
"aferim"<br />
"..."<br />
"çok gıcıksın lan sen!"<br />
"niye be?"<br />
"sus öylesin işte!... neden peki?"<br />
"ne neden?"<br />
"neden mutlusun bişi mi oldu?"<br />
"yoo. bi nedeni yok."<br />
"nası yok? dün naptın sen?"<br />
"tiyatroya gittim"<br />
"ayağın geçti mi ki?"<br />
"yooo"<br />
"eee?"<br />
"e sıkıldım evde"<br />
"daha kötü olursa görürüm ben senin sıkılmanı!"<br />
"bişi olmaz"<br />
"oyun güzeldi herhalde"<br />
"cık. kötüydü. son 3-4 senedir izlediğim en kötü oyundu hatta"<br />
"hadi be!"<br />
"evet"<br />
"ee başka ne yaptın?"<br />
"kahve falı baktık"<br />
"aaa!! eee?"<br />
"nuri iyem protreleri gibi çıkmışsın dedi"<br />
"hahaha o ne demek lan!?"<br />
"eheheh güzel bişey"<br />
"başka?"<br />
"bi de hiperaktivitem varmış"<br />
"falda mı çıktı?"<br />
"yok bu uzman görüşü"<br />
"hadi ya"<br />
"hııı"<br />
"e nolcak?"<br />
"bişi olmıcak. meditasyon yapman lazım dedi"<br />
"ee yapıcak mısın?"<br />
"bilmem. insan mutlu omak için yapmaz mı meditasyon falan? ben zaten mutluyum"<br />
"ahahah doğru... bak bi daha nedensiz mutlu olduğunda arama beni! sinirimi bozma!"<br />
"yok be özledim diye aradım"<br />
"aa canım benim. ben de özledim. gelsene bana?"<br />
"yok ben çalışcam!"<br />
"ağzına ediyim heval!!"<br />
<br />
...<br />
<br />
yani ben bu "mutlu olmak için neden olması gerek" mantığını anlayamıyorum günlük. sen anlarsan bana da anlat olur mu?heval hazal kurthttp://www.blogger.com/profile/05477286359982575668noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2006832585573645680.post-13613696888894405092010-11-12T22:48:00.000+02:002010-11-12T22:48:15.452+02:00çok mu şey istiyorum?hayat hızla değişiyor,<br />
biz de öyle.<br />
bu değişimlere bayılıyorum ben.<br />
"cidden" bayılıyorum.<br />
sabit olmayı,<br />
aynı döngüde durup durmayı sevmiyorum.<br />
devamlı değişeyim istiyorum.<br />
devamlı değişsin istiyorum herşey.<br />
devamlı süprizler olsun.<br />
devamlı öğreneyim istiyorum.<br />
devamlı öğrenebileceğim insanlar olsun istiyorum hayatımda,<br />
kurcalayabileceğim. <br />
onlar da değişsinler istiyorum devamlı.<br />
kendi içlerinde ama.<br />
bende değişmesinler.<br />
ben de onlarda. <br />
devamlı şaşırayım istiyorum.<br />
bir insin bir çıksın istiyorum hayat.<br />
bir insin bir çıksın duygularım istiyorum.<br />
kalbim hep hızla çarpsın istiyorum.<br />
her çekim günü mesela.<br />
uykuya kalanlardan değil,<br />
uyuyamayanlardan olmak istiyorum.<br />
her çekim öncesi ben, uyuyamamam ki!<br />
o değişmesin istiyorum.<br />
her yazdığımda sanki dünyanın en önemli işini yapıyormuşum gibi hissetmek istiyorum.<br />
iyi yazdıklarımı<br />
-buraya koymaya kıyamadıklarımı mesela-<br />
birkaç dosta okutmak istiyorum.<br />
onlar bitirene kadar heyecandan ölmek istiyorum.<br />
eleştirilmek istiyorum.<br />
bozulmak istiyorum.<br />
belki biraz da hırslanmak.<br />
beğenilmek istiyorum.<br />
içlerinde olmayan bir duyguyu uyandırmak istiyorum mesela.<br />
ya da içlerinde olana ortak olmak.<br />
arkadaşla sıcak şarap hayalleri kurmak,<br />
çok mühim mesele gibi "elma mı portakal mı" tercihi üzerine bir saat konuşmak istiyorum.<br />
her randevuda "acaba kaçsam mı?" diye düşünmek istiyorum ciddi ciddi.<br />
korkmak istiyorum.<br />
ardıma bakmadan kaçmayı istemek istiyorum.<br />
kaçmayacağımı bilmek istiyorum.<br />
yüzleşmek istiyorum mesela.<br />
bağırmak istiyorum.<br />
bazen de haykırmak.<br />
sonra oturup sakinlemek. <br />
sonra gülmek kendime.<br />
gülmek ne kadar değiştiğime. <br />
bu değişimlere bayılıyorum ben.<br />
"cidden".heval hazal kurthttp://www.blogger.com/profile/05477286359982575668noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2006832585573645680.post-29860221870503657112010-11-09T13:55:00.001+02:002010-11-09T14:36:56.695+02:00Kirleniyoruz<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoayrJ_s8NOkakf-Ky1oihB1xh86ST8EQmNz7Or257jPxLJ-drywy6XBB4K54gEN71ZRuYvuerjHYO-oJfUqRBrlttDeNrg71ab-_CDb9TM4JZEppaMYsK8OMPqh5aVb2AxBuKaP-Za3q9/s1600/model.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="160" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoayrJ_s8NOkakf-Ky1oihB1xh86ST8EQmNz7Or257jPxLJ-drywy6XBB4K54gEN71ZRuYvuerjHYO-oJfUqRBrlttDeNrg71ab-_CDb9TM4JZEppaMYsK8OMPqh5aVb2AxBuKaP-Za3q9/s400/model.jpg" width="400" /> </a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><h6 class="uiStreamMessage" data-ft="{"type":"msg"}" style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span class="messageBody">Taksim'in benim için yeri ayrıdır. Çocukluğumdan beri orayı her telden her renkten insanların, zıtlıkların beraber olabildiği bir yer olarak bildim, gördüm. Bu yüzden de diğer her yerden daha çok severim ama son bir kaç ayda benzer o kadar çok şey yaşandı ki... Gittikçe kirleniyoruz ve yakında hiçbir kir üzerimizden çıkmayacak. </span></span></h6><h6 class="uiStreamMessage" data-ft="{"type":"msg"}" style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span class="messageBody">Aşağıdaki yazı 8 Kasım 2010 günü "tesadüfen" orada oldukları için üzerlerine saldırılan <a href="http://www.facebook.com/modelband">Model</a> grubun elemanlarından Can Temiz tarafından yazılmıştır. Kendilerinden yazıyı yayınlamak için izin almadım ama olabildiğince insanın da okuması gerektiğini düşünüyorum. Daha çok okumak... Daha çok öğrenmek... Daha çok empati kurmak... Ne dayak yiyenlerden ne de dayak atanlardan olmamak için.</span></span></h6><h6 class="uiStreamMessage" data-ft="{"type":"msg"}" style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span class="messageBody">Heval. </span></span><i><b><span style="font-size: small;"><span class="messageBody"><br />
</span></span></b></i></h6><h6 class="uiStreamMessage" data-ft="{"type":"msg"}" style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; font-weight: normal;"><span style="font-size: small;"><span class="messageBody"></span></span></h6><b><i>"öncelikle şunu söylemeliyim: iyiyiz. vücudumuzdaki çeşitli morluklar ve ezikler dışında hiçbir problemimiz yok. ortopedist kuzenimi de aradım rapor verdim tehdit oluşturacak bir durum da yok. dakika dakika rapor alıyor benden zaten. kırık-çıkık, kısaca risk oluşturan hiçbir durum yok. yani telaşlanmanızı istemiyorum.<br />
<br />
şimdi olayı anlatmaya geçiyorum:<br />
<br />
yaklaşık iki saat önce, davulcumuz aşkın, vokalistimiz fatma ve ben galatasaray'daki stüdyomuzda kayıtlarımızı bitirmiş eve doğru yola çıkmıştık. gayet neşeli ve heyecanlıydık. istiklal'deki mc donald's ın oraya geldiğimizde yaklaşık 50-60 kişilik bir kasımpaşa taraftar grubu "beşiktaş ananı sikmeye geldik!" şeklinde bağırarak caddede yürüyordu.<br />
<br />
o noktadan sonra gelişen olaylar nasıl gelişti inanın çok net analiz edemiyorum. ön sıradaki 4-5 kişilik bir grup arkamızda artık bir beşiktaş'lı mı gördü, yoksa benim altımdaki siyah-beyaz eşofmana mı takıldılar bilemiyorum. <br />
<br />
bakın arkadaşlar abartmıyorum, en az 50 tane gözü dönmüş adam, size şu an tarif edemeyeceğim bir şiddetle bize vurmaya başladı. inanın ağzımızdan ne tek bir kelime çıktı, ne adamlara bir bakış attık. sadece üzerimize öldürmek için gelen 50 tane adam gördük.<br />
<br />
öldürmek için vuruyorlardı arkadaşlar. insan evladı, bırakın insan evladına, önündeki boş kutuya bu hırsla, bu kuvvetle vuramaz.<br />
<br />
arkadaşlar, hepsini geçtim. biz iki tane adamız. evet buraya kadar bile "insan" olanın aklı almıyor. yanımda 1.55 boyunda 45 kilo bir kadın var. aklınız, dimanız alıyor mu a dostlar?<br />
<br />
ne "abi bizim bir alakamız yok" demeye takatiniz var, ne de bunu duyacak adam. ortada durumu fark edecek ne bir polis var, ne de onların biz ölmeden bizi kurtarmasına yetecek zaman.<br />
<br />
ben fatma'nın üstüne kapaklanmış kaçırmaya çalışırken, tam birileri dolu bir bira şişesini aşkın'ın sırtında patlattığı sırada mc donald's dan insanlar bizi içeri çekti, ben fatma'yı yaka paça içeri fırlattım ve kapılar kapandı.<br />
<br />
arkadaşlar eğer bizi kurtarmasalardı, size teminat veriyorum ölmüştük. hiç şansımız yoktu. inanın durumun şokuyla abartmıyorum. ben kimsenin kimseye böyle vurduğunu görmedim hayatımda. ben böyle bir şeye tanık olmadım.<br />
<br />
şimdi, eminim şu ana kadar bir çoğunuz yapmıştır, ama kendinizi benim yerime koyun.<br />
<br />
istiklal caddesi.<br />
<br />
istanbul.<br />
<br />
2010.<br />
<br />
saat 22:30<br />
<br />
3 genç<br />
<br />
üzerimizde provakatif hiçbir kıyafet yok.<br />
<br />
ağızlarımızdan çıkan tek bir kelime yok.<br />
<br />
o tarafa bakmıyoruz bile.<br />
<br />
beşiktaş'lı bile değiliz anasını satayım!<br />
<br />
ben takım tutmuyorum, maç bile izlemem ben!<br />
<br />
50 tane gözü dönmüş adam yalnızca saf bir nefretle öldürmek için size vuruyor.<br />
<br />
yanınızda canınızdan çok sevdiğiniz 1.55 boyunda 45 kilo bir bayan, sizin kalçanıza, göğsünüze, bacaklarınıza, kafa tasınıza, her yerinize gelen öldürmek amaçlı ve zaten ölümcül darbelerden nasibini almasın diye kapaklanmış sadece "abi bizim alakamız yok!" diye bağırıyorsunuz.<br />
<br />
ve sonra tesadüfen bir kaç kişinin sizi açık kapıdan içeri çekmesi sayesinde canınızı kurtarabiliyorsunuz.<br />
<br />
benim yerimden düşünün.<br />
<br />
şimdi beni bu insanları sevmeye kim ikna edecek?<br />
<br />
beni bu "güzel" ülkenin "güzel" insanlarını sevmeye kim ikna edecek?<br />
bu insanlar ezilmesin diye eylem yapmam için beni kim ikna edecek?<br />
<br />
sevdiğimin istanbul'unu temiz tutmak için ben motivasyonu nereden bulacağım?<br />
<br />
ben bu ülkeye neden emek vereyim?<br />
<br />
ben, bu insanların teker teker, istisnasız, sorgusuz sualsiz katledilmesine neden karşı çıkayım?<br />
<br />
bırakın bana, "aslında onu oraya getiren şartları tartışmak lazım," ayaklarını.<br />
<br />
sen orada değildin. orada ölmek üzere olan bendim, ben. sebepsiz yere. yok yere. ben müzisyenim. ben albüm kaydediyorum. ben üniversite öğrencisiyim. ben 23 yaşındayım. ben hiç suç işlemedim. ben kimseyi kışkırtmadım.<br />
<br />
bana bu insanların neyini savunacaksın?<br />
<br />
ben neden bu insanları öldürmek istemeyeyim?<br />
<br />
bana bunu açıklayın.<br />
<br />
ben neden bu insanların benimle eşit olduğunu düşüneyim.<br />
<br />
neden yaşama hakları olduğunu savunayım?<br />
<br />
işte ilkin böyle düşündüm. aslında hala da biraz böyle düşünmüyor değilim.<br />
<br />
her şeyi bırakıp kaçmak istedim sadece.<br />
<br />
hiç kimse hiçbir şey için değmez dedim.<br />
<br />
hele bu ülke. hele bu insanlar.<br />
<br />
bırakın bana "geri bıraktırılmış" ayaklarını, dedim.<br />
<br />
onlar bu ülkedeyse ben de bu ülkedeyim.<br />
<br />
ben onlardan çok daha fakir büyüdüm.<br />
<br />
ben onlardan çok daha fazla ezildim. bunları kuşkusuzlukla söyleyebilecek kadar sert geçti çocukluğum benim.<br />
<br />
bu insanlar daha geçen günlerde, şehit anneleri için imza toplayan adamları dövdüler. evet yine kasımpaşa taraftarları.<br />
<br />
bugün rastgele 3 genci öldürmek istediler?<br />
<br />
biz bir grup genç olarak, çok ciddi çevreci-aktivist bir hareketin teorik altyapısını oluşturmakla meşgulüz şu aralar.<br />
<br />
şimdi beni devam etmeye kim ikna edecek?<br />
<br />
bu insanlar için çaba sarf etmeye beni kim ikna edecek?<br />
<br />
ama işte!<br />
<br />
bunları yazarken bile kendime inanmıyorum.<br />
<br />
çünkü eminim, yarın bin katı hırsla sarılacağım o projeye. bir istiyorsam bin istiyorum şimdi. sebebini bilmiyorum ama öyle. içimden öyle geliyor işte!<br />
<br />
gece gece kafanızı şişirdim.<br />
<br />
sadece neyle karşı-karşıya olduğumuzu, neyi değiştirmeye çalıştığımızı en çıplak gerçekliğiyle karşısında nefes alırken görmüş birinin birinci ağızdan düşünceleri bunlar.<br />
<br />
şimdi iyi sayılırız. biraz kas gevşetici, ağrı kesici aldık.<br />
<br />
vücudumun her tarafı mosmor, ezik ve çürük içinde.<br />
<br />
sevgiler.<br />
<br />
mor.<br />
<br />
can temiz."</i></b>heval hazal kurthttp://www.blogger.com/profile/05477286359982575668noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2006832585573645680.post-71220020820045839562010-11-02T17:47:00.002+02:002010-11-02T17:47:45.697+02:00kaçınca oluyor mu?bazı şeyler hiç geçmez,<br />
hep orada kalır. <br />
orada kalır ve can yakar. <br />
belki biraz kamufle etmeyi öğrenirsin <br />
ama... <br />
ne kadar derine gömersen göm içinde, <br />
bazen zombi gibi çıkar gömdüğün yerden <br />
dayanır kapına. <br />
işte o zaman şansın yok.<br />
açacaksın kapıyı. <br />
"hoşgeldin" diyeceksin. <br />
buyur edeceksin. <br />
sonra ilk fırsatta <br />
tekrar gömeceksin derine. <br />
kafanı dolurup duracaksın başka şeylerle. <br />
çünkü içinde koca bir boşluk varken <br />
kafanın da boş olması...<br />
... çok tehlikeli. <br />
öğreneceksin. <br />
başlayacaksın koşmaya. <br />
kaçabildiğince kaçacaksın. <br />
o kadar hızlı koşacaksın ki <br />
nereye gittiğini anlamayacaksın. <br />
aldığın mesafeler başkalarını etkilerken <br />
sen umursamayacaksın. <br />
çünkü sadece sen bileceksin...<br />
...neden kaçtığını. <br />
ama ne kadar hızlı koşarsan koş. <br />
o zombi gene kapına dayanacak <br />
defalarca. <br />
mecbursun.<br />
"hoşgeldin" diyeceksin. <br />
buyur edeceksin. <br />
çünkü ne kadar kaçarsan kaç <br />
kendi içindeki o koca boşluktan kaçamazsın. <br />
<br />
ben anlıyorum. <br />
sen de anlayacaksın. heval hazal kurthttp://www.blogger.com/profile/05477286359982575668noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2006832585573645680.post-46287661542199761392010-10-07T22:07:00.001+03:002010-10-07T22:13:05.095+03:00Boş<div class="mbl notesBlogText clearfix"><div>...<br />
"<i>Beni rahat bırak</i>!" dedim Güneş'e<br />
<i>"Uyumak istiyorum!..."</i><br />
<i>"...Zaten bir tek onu becerebiliyorum !</i> "<br />
Yalandı oysa.<br />
Onu bile beceremiyordum.<br />
...<br />
<br />
<i><b>"Boş" </b></i><b>tan... </b></div></div>heval hazal kurthttp://www.blogger.com/profile/05477286359982575668noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2006832585573645680.post-74168708458608583822010-10-01T14:15:00.000+03:002010-10-01T14:15:00.044+03:00Bu acının tarifi yok.<h6 class="uiStreamMessage"><i><span style="font-size: small;">Bu acının tarifi yok. Ve maalesef övüne övüne bitiremediğimiz tarihimiz bunun gibi pek çok acıyla dolu. Sağdan, soldan, her yönden, her yönelimden sayısız acı. İdeolojiler hep vardı var, olacak, olmalı da ama insanlığımızın önünde mi? Çocuklarınız için yaptığınız herşeyi harcadığınız paraları vs herşeyi bırakın. Asıl mesele vicdanlı çocuklar yetiştirmekte. Ancak vicdanlı çocuklar hangi ideolojinin kavgasını verirse versin bu ülkeyi aydınlık bir geleceğe taşır. En azından kendi adıma öyle umuyorum.</span></i></h6><h6 class="uiStreamMessage"><i><span style="font-size: small;">Heval. </span></i></h6><h6 class="uiStreamMessage"><span style="font-size: small;"> </span></h6><div class="photo photo_left"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc4J_V7cHZv3pwX__PLW6kj30t-5qFizfWWu1W6yzaGOiykNlu2LzpqdT-oLVeacCPQp9y70Q9EEfaa6TJhyphenhyphenK7cYg0aSKV1FnzsaDsPID_-nP9hgqKvQ-IigMYN9KYy8V361NJUqpnUwFp/s1600/veysel_guney3%5B2%5D.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc4J_V7cHZv3pwX__PLW6kj30t-5qFizfWWu1W6yzaGOiykNlu2LzpqdT-oLVeacCPQp9y70Q9EEfaa6TJhyphenhyphenK7cYg0aSKV1FnzsaDsPID_-nP9hgqKvQ-IigMYN9KYy8V361NJUqpnUwFp/s200/veysel_guney3%5B2%5D.jpg" width="200" /></a></div><div class="photo_img">Gaziantep’te 27 Aralık 1980’de bir ev aramasında çıkan çatışmada Üsteğmen <strong>Şahin Akkaya</strong>’yı öldürmekle suçlanan Veysel Güney, yaralı olarak yakalandı. Günlerce işkenceden geçirilen Dev-Yol üyesi Güney, cezaevinde kaldığı sürece kimseyle görüştürülmedi.</div></div><span style="font-size: small;"></span><span style="font-size: small;">Adana 2 No’lu Sıkıyönetim Mahkemesi’nin idam kararını öğrenen aile cezaevi kapısına koştu.</span><br />
<br />
<span style="font-size: small;">Veysel Güney, 11 Haziran 1981’de, gece saat 02.00 sıralarında cezaevinden çıkan bir aracın içinde idama gidiyordu. Araç, kapıda durdu, içeri annesi, babası, eniştesi ve kardeşi Ayhan Güney alındı. Ailesiyle kısa süre görüşen Veysel Güney, birkaç saat sonra idam edildi. Ailesine sadece Veysel’den geriye kalan sigara paketi, çakmağı ve gömleği verildi. Cenazesi, tüm ısrarlara karşın aileyi teslim edilmedi. Nereye gömüldüğü de açıklanmadı.</span><br />
<br />
<span style="font-size: small;">Veysel Güney’in ailesi ve arkadaşları 29 yıldır mezar yerini bulmaya çalıştı.</span><br />
<br />
<span style="font-size: small;">Dönemin İstanbul bağımsız milletvekili <strong>Ufuk Uras</strong> 20 Şubat 2008’de Güney’in kayıp mezarının bulunması için Meclis’e soru önergesi verdi. 78’liler Vakfı’nın girişimleri sonucunda ulaşılan resmi belgelerdeki mezar yeri açıldı, DNA testi yapıldı. Ancak Veysel Güney’in mezarı olmadığı anlaşıldı. Tüm bu girişimler sırasında ailesine ulaşmayan bir mektup da bulundu. Mektupta şunlar yazılıydı:</span><br />
<span style="font-size: small;"><strong>“</strong><strong>Ben hiçbir şahsi çıkarımı gözetmeden ülkemin bağımsızlığı ve halkımın kurtuluşu için doğru bildiğim yolda inanarak mücadele ettim. Benim kalbim insan sevgisi ile doludur. Ben kimseyi öldürmedim, suçsuzum. Gösterdikleri gerekçeyi dahi mahkeme sonuçlanmadan karar verildi. Onlara göre suçlu olabilirim. Çünkü onlar ülkeyi yabancılara peşkeş çeken ve onlarla bir avuç işbirlikçi mutlu azınlık işbirliği yapmaktadırlar. Halkıma ise zam, işkence ve ölüm reva görülmektedir. İşte ben buna insan olarak karşı geldiğim için onlara göre suçluyum. Ama boşuna. Çünkü insan kafasındaki düşünceyi yok edemedikten sonra işkence ve idamla bir yere varamayacakları açık. Babacığım. Ben ölüme seve seve gidiyorum, bir namussuzluk ve bir şerefsizlik yapmadım. Onun için hiç üzülmeniz gerekmez. Benim binlerce annem babam olduğu gibi, sizin de binlerce oğlunuz var. Göndermiş olduğunuz mektupları bugün verdikleri için cevabını yazamadım. </strong>İmam <strong>ve </strong>Sultan<strong>’</strong><strong>dan da mektup aldım. Ayrıca Sultan</strong><strong>’</strong><strong>ın gönderdiği çamaşırları da aldım. Tüm dostlardan memnunum ve saygılarımı sunar, mutlu yarınların halkımın olmasını dilerim. Size bir tek dörtlük şiir yazıyorum:</strong></span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><strong>Mezarımı yol kenarına kazın </strong></span><br />
<span style="font-size: small;"><strong>Üzerine devrim şehiti yazın </strong></span><br />
<span style="font-size: small;"><strong>Başına yumruklu yıldız kazın </strong></span><br />
<span style="font-size: small;"><strong>Gidiyorum ölümsüzlüğe hoşça kalın</strong><strong>…</strong><strong> </strong></span><br />
<span style="font-size: small;"><strong>Selamlar. Sizin Veysel.</strong><strong>”</strong></span><br />
<br />
<span style="font-size: small;">Ailesi de Veysel’in vasiyeti doğrultusunda Malatya’daki köylerinde yol kenarında bir mezar yeri hazırladı. Kardeşi Ayhan Güney, cenazenin aileye verilmek üzere sıkıyönetim görevlisine teslim edildiği bilgisine ulaştıklarını belirterek <strong>“</strong><strong>Ancak cenaze bize verilmedi. Biz abimin mezarını istiyoruz. Bir mezar yeri olursa canlı olacak gibi bir his geliyor. Dua edeceğimiz, çiçek bırakabileceğimiz, anabileceğimiz bir yeri de biliyor olacağız. Zaten köyde mezar yeri de hazır. Onun vasiyet ettiği gibi yol kenarına mezarını hazırladık ama cenazesini mezarına koyamıyoruz</strong>” dedi.</span><br />
<span style="font-size: small;">1 Ekim 2010 - Cumhuriyet - <a href="http://cumhuriyet.com.tr/?hn=178178" rel="nofollow" target="_blank">http://cumhuriyet.com.tr/?hn=178178</a>"</span><br />
<h6 class="uiStreamMessage"> </h6>heval hazal kurthttp://www.blogger.com/profile/05477286359982575668noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2006832585573645680.post-13750167504878393222010-09-22T00:06:00.002+03:002010-09-22T00:06:55.262+03:00ufak bir notbirinin hayat içinde çok gülmesi, keyifli olması o hayatta çok ve büyük kayıplarının, içinde de koca koca boşlukların olmasından olabilir ki yüksek ihtimalle de öyledir. o yüzden o kişiye "gamsız" ya da "umursamaz" derken biraz daha dikkatli olun. çünkü bu laflar kırıcıdır. hem de çok.heval hazal kurthttp://www.blogger.com/profile/05477286359982575668noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2006832585573645680.post-83953868549129936552010-09-09T13:28:00.000+03:002010-09-09T13:28:49.374+03:00bayram gelmişsevgili günlük.<br />
<br />
bu bayramda da her zaman olduğu gibi pek çok tebrik ve kutlama mesajı aldım. çevremdeki insanların bu kadar dindar ve ısrarcı olması beni ne kadar mutlu ediyor anlatamam. herkesin tutkuyla sarıldığı bir şey olmalı hayatta diye düşünürüm hep biliyorsun. ayrıca yıllardır aynı insanların aynı sabırla benzer mesajları atması irade ve tutarlılık adına çok önemli. bu kararlılığı her gördüğümde geleceğimizin ışıl ışıl parıldadığı günleri görebiliyorum. bu bayram paranoyak ailelerinden ve fanus hayatlarından kaçıp kapıya gelebilecek çocuk potansiyeli için aldığımız ama her sene olduğu gibi elimizde patlayan çikolatalardan bolca yediğim için merak duygum da pek yoğun. o yüzden birine sordum: "ateistim lafının nesini anlamadın?" diye. dediğine göre hala umudu varmış benden. her sene dini günlerde mesaj atmaya devam edecekmiş. :) ortaokuldaki din hocam da çok umutluydu. hala öyle midir acaba? <br />
<br />
şu çikolatalardan daha kaldı mı acaba?!heval hazal kurthttp://www.blogger.com/profile/05477286359982575668noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2006832585573645680.post-28318912251613120692010-09-08T23:39:00.002+03:002010-09-08T23:39:22.976+03:00...sevgili günlük.<br />
bugün kendimi hiç sanat insanı gibi hissetmiyorum.<br />
tek sebebi milli basketbol takımımızdır. <br />
şampiyona bitene kadar benden umudu kes.heval hazal kurthttp://www.blogger.com/profile/05477286359982575668noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2006832585573645680.post-20062902640283056022010-07-06T11:42:00.000+03:002010-07-06T11:42:40.544+03:00Günlük?! Hadi canım!!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIkFtOoDifwq16vuvDOtEGPCkHyewJ7iSSkW-d2YDoq4c5-welFt-pp4ivP8xMPa-kNzRiRgpfe1bXrZZRAk5buGVlsoScHiO11v08P6L-OOwZ060jjClBEcPK1HPCDryM4hwlxLvmCDVw/s1600/IMG_5425.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIkFtOoDifwq16vuvDOtEGPCkHyewJ7iSSkW-d2YDoq4c5-welFt-pp4ivP8xMPa-kNzRiRgpfe1bXrZZRAk5buGVlsoScHiO11v08P6L-OOwZ060jjClBEcPK1HPCDryM4hwlxLvmCDVw/s320/IMG_5425.jpg" /></a></div>Blogu bir sinemacı günlüğü diye açtım ama burası pek günlük gibi olmadı farkındayım. Aslında yazıların çoğu da hazır ama bir fırsat bulup toparlamam lazım. Her ne kadar blog meselesinde iddialı olmasam da herşeyi olduğu gibi bunu da garip bir ciddiye alma durumum var. Yazdığım herşey, her kelime birileri okusun ya da okumasın çok önemli gibi geliyor. Neyse diyeceğim o ki bu aralar işlerim fena halde yoğun. Günler, geceler bana yetmiyor. Yakın zamanda da yetecek gibi görünmüyor ama en azından biraz daha çaba harcamak konusunda kararlıyım.<br />
<br />
Son zamanlarda da iş dışında kendime ve arkadaşlarıma zaman ayırdığım tek gün Unirock Festivalinin 2. günü oldu. Onda da mesleki refleks olarak konseri izlemek-dinlemek yerine fotoğraf çekmekle geçirdim. Zaten yorgundum daha da yoruldum ama işin aslı çok da keyifliydi. Fotoğrafların çoğu makinede ama zamanla buralarda yayınlarım sanırım. Bir göz atmak isterseniz linki aşağıda. Şimdilik bu kadar yakın zamanda görüşmek üzere.<br />
<br />
<a href="http://hevalhazal.deviantart.com/">http://hevalhazal.deviantart.com/</a>heval hazal kurthttp://www.blogger.com/profile/05477286359982575668noreply@blogger.com0